واقعیت افزوده در واقع یکی از زیر شاخه‌های واقعیت ترکیبی است که به ترکیب اشیای دنیای واقعی در دنیای مجازی اشاره دارد. به عنوان یک واسطه در پیوستار مفهوم دنیای مجازی، واقعیت ترکیبی به فضا‌های قالبا مجازی اشاره می‌کند. جایی که عناصر فیزیکی ( مانند بدن یک فرد یا اشیا) به صورت پویا و یکپارچه به آن اضافه می‌شوند و امکان تعامل با دنیای مجازی در دنیای حقیقی امکان پذیر می‌شود. این ادغام با استفاده از تکنیک‌های مختلف امکان پذیر می‌شود که از میان آنها می‌توان به استریم کردن ویدیو از فضای فیزیکی مثل وبکم اشاره کرد. استفاده از حسگر اطلاعات در دنیای واقعی مثل ژیروسکوپ برای کنترل محیط مجازی ویژگی واقعیت افزوده به شمار می‌رود که در آن از ورودی‌های خارجی برای ایجاد مفهوم دید مجازی استفاده می‌شود.
موارد استفاده
واقعیت ترکیبی برای موارد مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد که از میان آنها می‌توان به هنر، سرگرمی و تمرین‌های نظامی اشاره کرد.
مدیریت محصول محتوای تعاملی
گذر از محصولات ایستا به سمت محصولات هوشمند، دیجیتال و قابل تعامل سه بعدی. این راهکار شامل برنامه نرم‌افزاری برای محصول با مجوز قابل افزایش است.
یادگیری مبتنی بر شبیه سازی
گذر از یادگیری الکترونیکی و رسیدن به یادگیری مبتنی بر شبیه سازی. یادگیری مبتنی شبیه سازی مانند تمرین‌ها بر اساس واقعیت مجازی و تعامل و فراگیری تجربی است. این مورد شامل نرم‌افزار و نمایش با مدل توسعه برنامه درسی مجازی است.
تمرین‌های نظامی
مبارزات واقعی به صورتی شبیه سازی می‌شود که اطلاعات به صورت لایه از طریق یک نمایشگر سربند به کاربر ارائه می‌شود.
